Kazimierz Pasternak
Praca w porze letniej zawsze naraża pracowników na uciążliwości związane ze wzrostem temperatur otoczenia zarówno w pomieszczeniach zamkniętych jak i w przestrzeniach otwartych. Warto pamiętać, że wedle art. 207 § 2 ustawy kodeks pracy pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Obowiązek ten dotyczy bez wyjątku wszystkich pracodawców, bez względu na rodzaj prowadzonej działalności, liczbę zatrudnionych pracowników czy porę roku. Tu nie ma taryfy ulgowej, bowiem ochrona zdrowia i życia pracowników jest najważniejsza w procesie pracy. Potwierdzenie tego faktu znajdujemy także w art. 66 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, który stwierdza, że każdy ma prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Obowiązujące przepisy nie określają maksymalnej temperatury w pomieszczeniach pracy czy na zewnątrz. Dotyczy to między innymi branży hutniczej, zakładów odlewniczych, czy ekstremalnie wysokich temperatur związanych z pracą wykonywaną w warunkach zewnętrznych. Brak tych regulacji nie zwalnia pracodawcy z wyżej wskazanego obowiązku ustawowego, bez względu na koszty, czy utrudnienia organizacyjne z tym związane.
W pomieszczeniach zamkniętych przy wykonywaniu pracy w wysokich temperaturach koniecznie trzeba zapewnić schładzane pomieszczenia poprzez maksymalne wykorzystanie wentylatorów, klimatyzacji, przy odpowiednim poziomie sprawności tych urządzeń. W pomieszczeniach, gdzie z uwagi na realizowane procesy technologiczne temperatura otoczenia jest wyższa niż 300 C wskazane jest uruchomienie łatwo dostępnego dodatkowego pomieszczenia przeznaczonego do wypoczynku pracowników. Ocena ryzyka zawodowego nie może pomijać zagrożeń i działań profilaktycznych dotyczących pracy wykonywanej w wysokich temperaturach. Pracodawca zobowiązany jest do stałego monitorowania pracowników w sferze ewentualnych objawów chorobowych, zapewnienia wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów, organizowanie pracy poprzez zastosowanie skróconego czasu pracy, czy rotację pracowników ograniczając tym sposobem istniejące narażenie wysokimi temperaturami. Dodatkowe przerwy w pracy także wpisują się w ochronę pracowników przed skutkami nadmiernych temperatur otoczenia. Rozwiązania te nie mogą powodować obniżenia wynagrodzenia należnego pracownikowi.
W przypadku występowania mikroklimatu gorącego, będącego jednym z segmentów ryzyka zawodowego badania i pomiary z tym związane wykonuje pracodawca raz w roku, w przypadku nie przekroczenia wskaźników dopuszczalnych – raz na dwa lata.
Pracownik, zgodnie z przepisami ustawowymi (kodeks pracy) ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym przełożonego jeśli warunki pracy nie odpowiadają przepisom bhp, stwarzając bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika.