50 lat temu, 14 grudnia 1970r., w gdańskiej Stoczni im. Lenina, wybuchł strajk wywołany ogłoszonymi dwa dni wcześniej podwyżkami cen żywności i innych artykułów pierwszej potrzeby. Zapoczątkował on falę strajków i manifestacji ulicznych na Wybrzeżu. Protestujący domagali się rezygnacji z podwyżek i zmian personalnych w kierownictwie partii.
Gdynia była miejscem najtragiczniejszych wydarzeń. 16 grudnia w telewizyjnym wystąpieniu wicepremier Kociołek nawoływał stoczniowców do powrotu do pracy. Następnego dnia, w czwartek, 17 grudnia, ok. godz. 6 rano, wojsko otworzyło ogień w stronę robotników idących z dworca do zablokowanej stoczni. Padli zabici i ranni.
Pacyfikacja robotniczego protestu na Wybrzeżu w grudniu 1970r. spowodowała śmierć 45 osób. 1165 osób odniosło rany, a ok. 3 tys. zostało najpierw brutalnie pobitych, a następnie aresztowanych.
Na Pomnik Poległych Stoczniowców 1970 upamiętniający ofiary komunistycznej przemocy na Wybrzeżu, uczestnicy Grudnia’70 czekali aż 10 lat. Przez całą dekadę lat siedemdziesiątych władze państwowe nie wyrażały zgody na postawienie monumentu. Dopiero podpisanie porozumień sierpniowych (1980r.) i powstanie „Solidarności” umożliwiło budowę pomnika.
Odsłonięty 16 grudnia 1980r. pomnik, w postaci trzech krzyży z kotwicami, stanął na placu Solidarności w Gdańsku, w pobliżu Bramy nr 2 Stoczni Gdańskiej, niedaleko miejsca, gdzie padli pierwsi czterej zabici.