18 maja 2020r. upływa sto lat od urodzin Karola Wojtyły – papieża Jana Pawła II. Obchody tej ważnej rocznicy będą ograniczone z powodu epidemii koronawirusa. Ale każdy z nas może oddać hołd Ojcu Świętemu i podziękować za opiekę nad nami, nad Polską, nad NSZZ „Solidarność”.
Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920r. w Wadowicach, jako syn Karola Wojtyły i Emilii, z domu Kaczorowskiej. Jego ojciec był żołnierzem, matka zajmowała się domem i dziećmi. Karol miał starszego o 14 lat brata Edmunda – lekarza oraz siostrę Olgę, która zmarła niedługo po urodzeniu. Matka zmarła gdy Karol miał 9 lat. Od tej pory zajmował się nim ojciec – dbał o dobre wychowanie, naukę, patriotyzm i rozwój duchowy syna. Gdy Karol miał 12 lat zmarł jego brat Edmund, w wyniku zarażenia się szkarlatyną od swoich pacjentów.
W 1938 roku Karol razem z ojcem przeprowadził się do Krakowa. Tu rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Naukę przerwał wybuch II wojny światowej. W czasie okupacji pracował jako robotnik w kamieniołomach Zakładów Chemicznych Solvay w Krakowie – Borku Fałęckim. Działał również w podziemnym Teatrze Rapsodycznym i uczestniczył w tajnych kompletach. W 1941 zmarł jego ojciec. Rok po tym wydarzeniu Karol Wojtyła podjął decyzję o wstąpieniu do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenie kapłańskie otrzymał z rąk abp. A. S. Sapiehy 1 listopada 1946r. Później przez dwa lata kontynuował studia filozoficzne w Rzymie. Po powrocie do kraju w 1948 roku, został wikariuszem w parafii Niegowić w powiecie bocheńskim, a w 1949r. – w parafii Św. Floriana w Krakowie. W 1951r. abp Eugeniusz Baziak skierował zdolnego księdza Karola do dalszej pracy naukowej. W 1953r. Wojtyła zrobił habilitację na Wydziale Teologicznym UJ na podstawie rozprawy „O możliwości zbudowania etyki katolickiej w oparciu o system Maxa Schelera”. W tym też roku został wykładowcą w krakowskim Seminarium Duchownym, a w następnym roku rozpoczął pracę na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego jako kierownik Katedry i Zakładu Etyki. W latach 1958-1978 był wykładowcą na KUL.
W lipcu 1958 roku papież Pius XII mianował Karola Wojtyłę biskupem pomocniczym abpa archidiecezji krakowskiej, Eugeniusza Baziaka. Sakrę biskupią otrzymał 28 września w bazylice na Wawelu. W wieku 38 lat został najmłodszym członkiem Episkopatu Polski. Rok po śmierci arcybiskupa Baziaka, w grudniu 1963r., został mianowany przez papieża Pawła VI arcybiskupem metropolitą krakowskim, a w czerwcu 1967r. kardynałem.
Był uczestnikiem Soboru Watykańskiego II, podczas którego przyczynił się do powstania Konstytucji Duszpasterskiej o Kościele w Świecie Współczesnym – Gaudium et spes. Od 1969 roku w Episkopacie Polski pełnił przez wiele lat m.in. funkcje wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu i przewodniczącego Komisji Rady Naukowej Episkopatu. Równocześnie był członkiem watykańskich Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich, ds. Duchowieństwa i ds. Kultu Bożego. W 1961 roku ukazała się jego praca z zakresu etyki zatytułowana „Miłość i odpowiedzialność”, a w 1968r. „Osoba i czyn”.
Jego działalność znana była również poza granicami Polski. Brał liczny udział w kongresach i sympozjach naukowych. W marcu 1976 roku, zaproszony specjalnie przez papieża Pawła VI, prowadził w Watykanie doroczne rekolekcje.
Po śmierci papieża Pawła VI i jego następcy Jana Pawła I na konklawe – 16 października 1978 roku abp Karol Wojtyła został wybrany papieżem przyjmując imię Jan Paweł II.
Obdarzony charyzmatyczną osobowością, zdobył natychmiast uznanie dzięki wielkim zdolnościom komunikacyjnym i oryginalnemu stylowi duszpasterskiemu. Siły fizyczne i energia, jakimi wyróżniał się również z uwagi na względnie młody wiek, pozwoliły mu na prowadzenie niezwykle intensywnej działalności.
Jan Paweł II był pierwszym od 455 lat papieżem nie-Włochem i pierwszym w dziejach papieżem-Słowianinem. Kilka miesięcy po wyborze Ojciec Święty udał się z pierwszą pielgrzymką do Polski. To właśnie wtedy, 2 czerwca 1979 roku w Warszawie, padły słowa: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi”! To wezwanie stało się jednym z pierwszych haseł powstałej rok później „Solidarności”. Jan Paweł II istotną część swojego nauczania poświęcił sprawom społecznym. W ogłoszonej we wrześniu 1981 roku swojej trzeciej encyklice zatytułowanej „Laborem exercens” szeroko omówił kwestię pracy i stosunków pracy. Zwracał w niej m.in. uwagę na ważną rolę związków zawodowych.
13 maja 1981 roku – na placu św. Piotra w Rzymie, Jan Paweł II został ciężko ranny w zamachu na jego życie.
Podczas całego pontyfikatu Jan Paweł II niestrudzenie walczył o godność każdego człowieka. Pamiętał o ludziach młodych, zainicjował systematyczne spotkania z młodzieżą – Światowe Dni Młodzieży, które po raz pierwszy odbyły się w Rzymie w 1985r. Swoje nauczanie przekazał wiernym w wielu listach, adhortacjach, konstytucjach apostolskich oraz encyklikach.
W trakcie trwającego 27 lat pontyfikatu Jan Paweł II odbył 104 podróże do różnych krajów świata. Do Polski pielgrzymował siedem razy. Ogłosił 14 encyklik, 14 adhortacji, 12 konstytucji apostolskich, 42 listy apostolskie, mianował 231 kardynałów (w tym 5 Polaków), kanonizował 482 świętych (w tym 10 Polaków), beatyfikował 1338 błogosławionych (w tym 154 Polaków). (dane na podst.: wikipedia.org)
Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 roku.
1 maja 2011r. papież Benedykt XVI beatyfikował Jana Pawła II a 27 maja 2014r. papież Franciszek kanonizował naszego Wielkiego Rodaka.
NSZZ „Solidarność” ma w pamięci swego Rodaka – Jana Pawła II, który mówił do nas i za nas, bez którego nie byłoby narodowego przebudzenia i odnowienia oblicza ziemi, tej ziemi.
(tekst na podst. internetu)