V NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU, Rok C, 6 kwietnia 2025r.
Iz 43, 16-21 Obietnica nowego wyzwolenia
Flp 3, 8-14 Upodabniając się do śmierci Chrystusa, dojdę do powstania z martwych
J 8, 1-11 Od tej chwili już nie grzesz
W tym czasie nawrócenia, jakim jest Wielki Post, Kościół zaprasza nas do kontemplacji sceny z Ewangelii Jana, w której pewni znawcy w interpretacji prawa pytają Jezusa, co zrobić z kobietą złapaną na cudzołóstwie, grzechu, który w prawie Mojżesza był karany kamienowaniem.
Pytanie, które zadają Jezusowi, stawia przed Nim trudne dylematy. Musi On wybrać między zastosowaniem się do sprawiedliwości i orzeczeniem kary śmierci lub naruszyć prawo. Scena jest głęboko dramatyczna. Życie tej kobiety zależy od decyzji Jezusa, ale także stawką jest samo życie Jezusa, który może być oskarżony o podżeganie do poważnego przekroczenia tego, co zostało nakazane, bagatelizując wagę przykazania prawa Bożego w oczach wszystkich ludzi.
Te postacie udają, że mają szacunek do Jezusa, pozornie uznając jego autorytet moralny, aby pochwycić go na słowach, a następnie surowo sądzić go za nie. Ale mistrz zdemaskuje ich hipokryzję, spokojnie, nie denerwując się. Słuchając ich, zaczyna pisać palcem na ziemi. Ten gest pokazuje Chrystusa jako boskiego Prawodawcę, ponieważ według Pisma Świętego, Bóg wypisał prawo Swym palcem na kamiennych tablicach (Wj 31,18). Jezus jest zatem Prawodawcą, jest uosobioną Sprawiedliwością.
Jezus nie łamie prawa, ale nie chce stracić tego, czego On szukał, ponieważ przyszedł, aby ocalić to, co zostało utracone. Jego wyrok jest sprawiedliwy i nieodwołalny: „Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem” (w. 7). „Spójrzcie jaka [odpowiedź] pełna sprawiedliwości, łagodności i prawdy” – komentuje pełen zachwytu św. Augustyn. „O, odpowiedzi Mądrości! (…) Usłyszeliście: «Niech wypełni się Prawo, niech zostanie ukamienowana cudzołożnica». Ale, jak mogą wypełnić Prawo i ukarać ową kobietę ci, którzy są godni kary? Niech każdy z was zastanowi się nad samym sobą, niech wejdzie w głąb siebie, niech stanie przed trybunałem swego umysłu i postawi się przed własnym sumieniem, niech przymusi się do wyznania. (…) Każdy w siebie spoglądając, odkryje w sobie grzesznika”.
Ks. Marian Fatyga, Kielce