Kazimierz Pasternak
Ochrona zdrowia i życia pracowników w środowisku pracy to ustawowy obowiązek pracodawcy bez względu na porę roku, okoliczności zewnętrzne czy rodzaj wykonywanej pracy. Tu nie ma taryfy ulgowej. Ocena ryzyka zawodowego oparta o stan faktyczny, dokonywana regularnie z udziałem pracowników ułatwia zadanie, pozwala modyfikować już obowiązujące ustalenia celem skutecznego eliminowania istniejących zagrożeń. Upalne lato tego roku z temperaturami około 400C na halach produkcyjnych, przy pracy na otwartych przestrzeniach, uzmysłowiło, szczególnie pracownikom i organizacjom związkowym skalę zaniedbań pracodawcy w rzeczywistej, a nie iluzorycznej trosce o zdrowie i życie pracowników, osób wykonujących pracę zarobkową w tego rodzaju ekstremalnych warunkach. Ewentualne zaniedbania, popełnione błędy, wymagają poprawy, uzupełnienia obowiązujących regulacji prawnych w wewnątrzzakładowych aktach prawnych, ocenie ryzyka zawodowego z poprawą standardów bezpieczeństwa pracy. Zdrowie i życie pracowników, osób wykonujących pracę zarobkową jest najważniejsze.
Przed nami pora zimowa – od 1 listopada do 31 marca. Pytania – na ile pracodawcy uwzględnili zagrożenia w miejscu pracy związane z porą zimową. Tu zawsze wielce przydatne są przeglądy warunków pracy, najlepiej dokonywane systematycznie, co najmniej dwa razy w roku, pozwalające na solidną diagnozę i usunięcie istniejących uchybień. Zmorą tej pory roku są z reguły niskie temperatury. W pomieszczeniach pracy należy zapewnić temperaturę odpowiednią do wykonywanej pracy, nie niższą niż 140C, chyba że uwarunkowania technologiczne na to nie pozwalają, dla przykładu praca w chłodniach.
W pomieszczeniach biurowych i na stanowiskach pracy gdzie wykonywana jest praca lekka, fizyczna, temperatura nie może być niższa niż 180C. Praca na otwartej przestrzeni, szczególnie zimą, czy w nieogrzewanych pomieszczeniach wymaga stosowania specjalnej odzieży ciepłochronnej, która dzieli się na odzież chroniącą przed zimnem (temp. poniżej 50C) i odzież chroniącą przed chłodem przeznaczoną do pracy w temp. do – 50C. Wykonującym pracę na wolnej przestrzeni należy zapewnić pomieszczenie umożliwiające ogrzanie się lub zmianę odzieży, z temperaturą wewnątrz nie niższą niż 160C. W przypadku braku możliwości zorganizowania tego pomieszczenia, należy zapewnić odpowiednio urządzone źródło ciepła. W celu poprawy warunków bezpieczeństwa, zawsze można usprawnić organizację pracy, dla przykładu – przez okresowe skrócenie czasu pracy, rotację pracowników czy dodatkowe przerwy w pracy umożliwiające pracownikom ogrzanie, które nie mogą finalnie powodować obniżenia wynagrodzenia. Przy pracach na otwartych przestrzeniach, także w pomieszczeniach zamkniętych, gdzie temperatura utrzymuje się poniżej 100 C istnieje obowiązek zapewnienia napojów i posiłków. Praca w niskich temperaturach może prowadzić do odmrożeń miejscowych lub hipotermii, czyli wychłodzenia organizmu.